Quote magazine over ondernemers die elders ontspannen

Op 20 april 2023 publiceerde magazine Quote een woon special met hierin een artikel over ondernemers die ontspannen in een tweede woning en waarom dit niet altijd ideaal is. Het artikel benadrukt de nadelen van het bezitten van een tweede vakantie woning en daaruit blijkt hoe belangrijk het is voor ondernemers om naast hun drukke baan te kunnen ontspannen. Eigenaresse Marike van deze escortservice werd hiervoor ook geinterviewd. U kunt het hele artikel hier beneden vinden en bekijken.

Pied a terreur: Ondernemers en hun vakantiehuis

Vakantiehuizen zijn in trek. Naar schatting 2,2 procent van de Nederlandse huishoudens heeft er een – en 97,8 procent droomt ervan. Dubbel zoveel huizen is dubbel zoveel woongenot, nietwaar? Valt vies tegen, weten tweedehuizenbezitters.

ls op de Second Home Beurs in Maastricht iets duidelijk wordt, dan is het wel dat de gemiddelde Nederlander meer treklust heeft dan een zwaluw. Op een winterse zaterdag schuifelen duizenden bezoekers in een donker congrescentrum vastberaden langs meer dan 150 makelaars en ontwikkelaars.

‘Er zijn meerdere wegen die naar Rome, of in ons geval naar de Costa Blanca leiden. Wij helpen u van droomwens naar droomhuis’, belooft de expert van Másmás Hipotecas.

Aan deze aanbieders de taak om het publiek, bestaande uit heterostellen waarvan de mannen zijn gewapend met notitieblokken, niet alleen lekker te maken, maar ook te waarschuwen voor alles wat er – zonder hun hulp – mis kan gaan. Bij Elxis Greek Real Estate Services kennen ze een verhaal van twee Nederlanders die na veel gedoe dan eindelijk een bouwvergunning hadden gekregen voor een villa. Ze stuurden een aantal zelf uitgezochte Griekse werkmannen de heuvel op om van de droom een stenen werkelijkheid te maken. Uiteindelijk stond de villa er, maar dan wel in spiegelbeeld. ‘Dat huis kon dus weer tegen de grond. Als bouwploegen coördineren topsport is, dan is een Griekse bouwploeg coördineren de olympische variant.’

Het zijn de bekende verhalen. Met elke breedtegraad die u zakt is het moeilijker om zaken voor elkaar te krijgen. In de mediterrane landen houdt men siësta, dus kunt u er niet midden op de dag boodschappen gaan doen. En dat een Spanjaard die ‘mañana’ belooft niet zozeer ‘morgen’ als wel ‘een andere keer, ooit in de toekomst’ bedoelt, dat weten we nou ook wel.

De vraag is: wat zijn de onbekende valkuilen van zo’n vakantiewoning? Welke reële gevaren verzwijgen alle makelaars? Kortom, kunnen alle bezoekers van de Second Home Beurs niet beter rechtsomkeert maken, terug naar hun eerste en enige huis? We vroegen het de ervaringsdeskundigen. Dit zijn volgens hen de grootste onvoorziene risico’s.

De uitvreters

‘Weet je wat grappig is? Als je zo’n vakantiehuis hebt, is iedereen die je kent altijd toevallig in de buurt. Vooral in de zomervakantie’, zegt NICOLE MEESTER. Ze is ondernemer in de toerismesector en heeft samen met haar man een pied-à-terre in Zuid-Frankrijk. Hij staat weleens in de Quote 500, dus waar hun huis precies ligt wil ze in het midden laten. Gek werden ze ervan. Het talent van sommigen om te blijven plakken is bijna indrukwekkend.

‘Dagenlang. En elke ochtend die verwachtingsvolle blikken bij het ontbijt. “Wat gaan we vandaag doen?” Ik was cateraar en expeditieleider in één.’ Op een gegeven moment begon het de mensen toch een beetje te dagen dat je het eigenlijk niet kunt maken om zo op je vrienden te teren. ‘Toen hadden wij de pech dat het vakantiehuis naast ons te huur was. Bekenden zeiden:

“Dan gaan wij daarin zitten!” Leuk compromis, denk je misschien, maar raad eens bij wie ze in de praktijk elke dag van zonsopgang tot zonsondergang in de tuin zaten?’ Uiteindelijk zat er niets anders op dan voor eens en voor altijd duidelijkheid te scheppen. ‘Als mensen nu die kant op komen, dan zeggen we dat we twee dagen samen willen optrekken. Niet meer.’ En dat zijn dan nog echte vrienden.

LYNN WESTER, sales officer bij een vermogensbeheerder, heeft samen met haar man Steven sinds 2005 een luxueuze, op een heuvel gebouwde vivenda. Vanaf de ligbedden in de tuin kun je Lissabon en het strand bijna aanraken. Al bij de bezichtiging van het huis waren ze zo enthousiast dat ze meteen een bod uitbrachten. Binnen een week waren ze de eigenaar van een tweede huis. De inkt van het koopcontract was nog niet droog of twee oude vrienden zochten contact. ‘We spraken een aantal keer met hen af. Blijkbaar durfden ze niet meteen, want pas bij de zoveelste afspraak kwam de aap uit de mouw: of ze niet een keer in ons huis mochten verblijven. We voelden ons voor het blok gezet, maar hebben toch gezegd dat we dat liever niet wilden.’ Pas later zijn Wester en haar man het huis een deel van het jaar gaan verhuren. ‘Toen was de interesse weg. We hebben überhaupt nooit meer wat van ze gehoord.’ Wester zette weleens foto’s van het zwembad of uitzicht op Facebook. ‘Zo zag een vriendin van wie ik lang niks had gehoord dat ik lekker in m’n huis zat. Ze appte me meteen: “Wanneer gaan wij eens samen naar Lissabon?” ’

Zijn het geen vrienden die bij je aankloppen, dan zijn het wel je familieleden. PETER DREESSEN, oud-eigenaar van een rijschoolimperium, is naar eigen zeggen gek op twee dingen: Italië en zijn twee dochters. Vijf jaar voor hij zijn wagenpark van de hand deed kocht hij het palazzo van zijn dromen in de buurt van Genua. ‘Ik wilde alvast een beetje gaan genieten. Misschien ga ik er uiteindelijk wel wonen, dacht ik.’ Eerst legde hij het plan aan zijn dochters voor. ‘Je had die koppen moeten zien, haha. Nee, ze vonden het niks. Vader ver weg, misschien ook wel zorgen om de erfenis.’ Maar Dreessen was vastbesloten. Al snel had hij het perfecte landhuis te pakken.

‘Dus ik liet foto’s zien van het stuk grond om het huis, de badkamer, cucina, alles. Ja, toen vonden ze het toch wel mooi.’ Zo mooi dat ze meteen bedachten wie er wanneer in zou kunnen verblijven. ‘Eentje heeft een zoon, die wilde dus graag in de schoolvakantie. Oké, dan zou de ander in de weken daaromheen gaan.’ Dreessen stond erbij en keek ernaar. ‘Ach,’ zegt hij nu, ‘in het laagseizoen is het er ook mooi.’

Alles kan altijd erger. Vraag maar aan juridisch adviseur MARTINE VINK, die in Málaga een appartement in de geest van Jan des Bouvrie heeft. Wit, licht, met een aantal enorme vazen. Nu kijkt ze zelf weer vanaf haar leren hoekbank uit over de stad, maar drie jaar geleden was dat nog anders. Haar huis werd vier maanden lang bezet door Spaanse krakers. ‘En in Spanje hebben de okupas enorm veel rechten. Logisch, want als de autoriteiten gewoon toestaan dat ze huizen kraken, hoeven er geen huizen te worden gebouwd.’ Meestal zetten de krakers in op huizen die langere tijd leegstaan. Vakantiehuizen bijvoorbeeld.

‘Door corona was ik relatief lang niet in het huis geweest. Ik dacht dat ik het met meerdere sloten, een hek en oplettende buren wel zou redden. Niet dus. Tegen de tijd dat ik werd gewaarschuwd, hadden de krakers zich er al drie dagen stilgehouden. En als ze er langer dan twee dagen in zitten, hebben ze rechten. Je mag als eigenaar niet eens het gas afsluiten.’

Er bleken twee jonge mannen in Vinks huis te bivakkeren. ‘Goed voelde het niet, maar ik heb ze duidelijk gemaakt dat ik alle kosten voor een rechtszaak op hen zou verhalen. Niet dat ik wist wanneer ik die van de grond zou kunnen krijgen, want intussen was vanwege de pandemie een estado de alarma uitgeroepen en lag het hele land stil.’ Uiteindelijk zijn de krakers uit eigen beweging vertrokken. Vink weet nog steeds niet waarom. ‘Mogelijk zagen ze kansen in een appartement met meer dan één slaapkamer.’ Als ze eerlijk is maakt het haar ook niet zoveel uit waar ze zijn gebleven. ‘Ik kon wel huilen van geluk.’

Het verval

Als mensen niet het probleem zijn, dan is het vakantiehuis dat zelf wel. GERALD VICTORIANO kan erover meepraten. Hij is half Nederlands, half Spaans en verdeelt zijn tijd tussen de landen waaraan hij zijn nationaliteit dankt. Zijn gigantische finca ligt op 30 kilometer afstand van Girona. Als hij er zelf niet is, verhuurt hij het huis. Daarbij richt hij zich op de sportiefsten onder ons. Op Victoriano’s site staat dat ‘Rosamara Villa hét adres [is] voor een gezellige en productieve triatlontrainingsvakantie’. Naast een zwembad met 25meterbaan kunnen gasten gebruikmaken van twee wattbike-pro-fietsen, een loopband, dumbells, kettlebells, gymnastic balls, een crossfitbox, tien yogamatten en een ‘tweede koelkast voor sportdrank’. Het klinkt allemaal idyllisch als je van ironmans houdt. Zo niet, dan is er nog genoeg om van te genieten. ‘Met de prachtige baai, de kronkelende bergwegen en de ongerepte natuur is deze plek magisch. Ik haal alles uit het leven. Naast sporten maak ik graag paella op een open vuur, deejay ik in de plaatselijke strandbar en ga ik clubben bij de coolste venues in de omgeving.’

En toch zijn er wel degelijk nadelen, vertelt Victoriano. Waar die dan uit bestaan? ‘Everzwijnen’, zegt hij beslist. ‘Véél everzwijnen.’ In Spanje is het wilde zwijn bezig aan een opmars. Steeds vaker vertonen ze zich in de bewoonde wereld op zoek naar voedsel, zo ook in de achtertuin van Victoriano. ‘Als ik dan in Nederland ben, krijg ik ’s ochtends een telefoontje van de property manager dat het gras kapot is en alles overhoop ligt. Het is frustrerend om de schade dan niet met je eigen ogen te kunnen opnemen, laat staan om het allemaal op afstand te moeten oplossen.’

En mooie, grote hekken om het terrein, is dat dan geen oplossing? ‘Jawel, maar die schijnen lang niet allemaal soelaas te bieden. Dat uitzoeken kost ook weer tijd en energie.’ En zo zijn er nog veel meer tijdrovende projecten. ‘Zo’n zwembad bijvoorbeeld. Weet je hoeveel werk het is om dat blauw te houden? De eerste weken dat ik het huis had was ik continu met chloor en filterpompen in de weer.’

In de praktijk betekenen al die zich opstapelende klussen dat je niet meer zo snel andere vakantiebestemmingen kiest. Er is altijd wat aan het huis te doen. Bovendien voel je een morele verplichting om te genieten van dat tweede huis; je hebt het toch niet voor niets? ‘Een tijdje geleden heb ik wel vakantie gevierd op Ibiza’, zegt Victoriano. ‘Maar wintersport heb ik dit jaar afgezegd om naar de villa te gaan.’ MARIKE VAN DER VELDEN, eigenaar van high classescortservice Society Service, heeft niet twee maar drie huizen. Ze woont in Rotterdam en Amsterdam en heeft een vakantiehuis in Loosdrecht. ‘Als drukke ondernemer wilde ik er een plek bij waar ik echt tot rust kan komen. De Loosdrechtse Plassen zijn prachtig, vooral in de zomer.’ In haar recreatiewoning, met sauna, buitenbad en boot, heeft ze bewust geen werkplek ingericht. Maar dat er genoeg werk voortvloeit uit zo’n huis, dat weet ze maar al te goed.

‘Eigenlijk komt er met zo’n huis gewoon een to-dolijst bij. Het gaat vriezen en de waterleidingen zijn nog niet afgetapt. Ik moet een box uitzoeken om de loungekussens op te bergen. Arriveert die box, blijk ik hem zelf nog in elkaar te moeten zetten. De buurman klaagt dat mijn airco te dicht bij de erfgrens staat, of hij beweert dat de schutting die we in overleg hebben geplaatst toch niet goed staat. Dan moet er weer een steiger voor de boot worden gekozen. Ik heb een heerlijke sauna, maar vervolgens klemt de deur en moet die er opnieuw worden ingehangen. En zo zijn er nog wel honderd dingen.’ 

Het gekke is, legt Van der Velden uit, dat al die klusjes bij een tweede huis veel zwaarder wegen dan bij je eerste woning. ‘Daar wil je helemaal niet aan denken, want je komt daar alleen maar om te genieten. Een ritje naar de Gamma gaat af van de tijd waarin je eigenlijk wilde ontspannen.’ En alles wat er niet naar je zin is, valt op een of andere manier ook meer op. ‘Thuis heb ik bijvoorbeeld een scheur in de muur zitten. Maar daar ben ik zo vaak dat ik ’m inmiddels niet meer zie. In Loosdrecht is dat heel anders. Daar stoort het me sneller als iets niet perfect is.’

De pingping

Iemand die zijn vakantiewoning uiteindelijk van de hand deed is HENNY HUISMAN.In 2014 zette de Soundmixshow-master zijn miljoenenvilla op Bonaire in de verkoop, nadat hij tien jaar eerder ontwerper Piet Boon had gevraagd dit droomhuis te ontwerpen. Modern, strak, met diverse slaapen badkamers, zwembad en aanlegsteiger voor de boot. De vraag die zich opdringt is: waarom zou je van zo’n huis af willen? Volgens de geruchten had dat alles te maken met Flamingo International Airport en de plannen van toenmalig KLM-kopstuk Camiel Eurlings om meer en grotere vliegtuigen op de luchthaven te ontvangen. Kortom, meer herrie in de tuin en meer fijnstof in het zwembad. Was dat dan de reden van zijn vertrek uit het Caribisch gebied? We vragen het hem zelf. ‘Het vliegveld?’, zegt een hoorbaar verraste Huisman aan de telefoon. ‘Nee hoor, dat had niks met de omgeving of het huis zelf te maken. Er waren financiële redenen voor de verkoop, daar ben ik heel eerlijk in.’ Ook nog zoiets: een vakantiehuis kost wat, en die kosten houden niet op na de aanschaf.

‘Daarna,’ zegt Huisman, die voor het ‘vertrouwde gevoel’ overigens altijd met KLM vliegt, ‘hebben we een tijd huizen op het eiland gehuurd. Prima, maar op een gegeven moment zei mijn vrouw toch: “Weet je, je eigen luchtje zit er niet aan.” Dat ervoer ik ook zo.’ En dan is Huisman er de man niet naar om stil te blijven zitten. Hij pakte de telefoon en belde Piet Boon gewoon nog een keer. Met als resultaat een nieuw vakantiehuis op Bonaire. ‘Maar wel wat kleiner dan dat eerste, hoor.’

Of daarmee alle problemen zijn opgelost? Zeker niet. ‘Dan lees je dat er een orkaan aankomt en kun je weer gaan bellen of anderen alle spullen rond het huis naar binnen willen slepen. Of mensen lopen door je tuin om naar het strand te gaan. Als wij er zelf niet zijn, verhuren we het huis. Dat gaat meestal goed, maar verhuur je aan Amerikanen − die gaan niet allemaal naar Aruba − dan is het eerste wat ze doen de boel verbouwen. Tafel, bank: alles krijgt rustig een nieuwe plek.’ Je eigen luchtje, maar andermans inrichting.

Op de Second Home Beurs hebben de bezoekers geen idee welk lot hun te wachten staat. Aan het eind van de dag zijn de verwachtingen alleen maar groter geworden. Het is de meesten zelfs naar de bol gestegen. ‘Weet je wat ik wil, behalve een tweede huis?’, vraagt een man bij de parkeerautomaat aan zijn vrouw. Ze reageert niet. ‘Een derde huis!’